วิธีการแรก 

เป็นการเลือกร่วมของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร  (ส.ส.) และ สมาชิกวุฒิสภา (ส.ว.)

โดย ส.ส. มีจำนวน 500 คน มาจากการเลือกตั้งแบบแบ่งเขต400เขต และ

ส.ส.บัญชีรายชื่อ100คนมาจากพรรคการเมืองที่ตั้งรายชื่อในบัญชีไว้ให้

คณะกรรมการเลือกตั้ง(กกต.)ก่อนปิดรับ ส.ส.แบบแบ่งเขต

หมายเหตุ : อ้างอิงตามรัฐธรรมนูญฉบับ 2560

ส.ส.จะทำการเสนอชื่อนายกขึ้นมา และ ส.ว.ร่วมโหวตผู้ที่เหมาะสมจะเป็นนายกรัฐมนตรี

โดยต้องเป็นผู้ที่มีคะแนเสียงมากกว่า 376 เสียงขึ้นไป

ส.ส.แต่ละพรรคการเมืองสามารถเสนอชื่อนายกได้ไม่เกินสามรายชื่อ สามารถเสนอสองรายชื่อ 

หรือ ไม่เสนอรายชื่อเลยก็ได้

และส.ส.แต่ละพรรคยังสามารถเสนอชื่อผู้ที่ไม่ได้จาก ส.ส.พรรคการเมืองใดเลยก็ได้ ที่เรียกว่า “นายกคนนอก”

*แต่มีเงื่อนไขในการเสนอชื่อนายก จะต้องมาจากเสียงของ ส.ส.

ไม่น้อยกว่าร้อยละ5 หรือ 25เสียงขึ้นไป ถึงจะมีสิทธิ์ได้มีชื่อเข้าโหวตเป็นนายกได้

วิธีต่อมาคือมาจากการรัฐประหาร

เมื่อเกิดเหตุการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองและความวุ่นวายในประเทศขึ้น

อาจทำให้เกิดรัฐประหารเพื่อควบคุมสถาการณ์ในประเทศ และโดยส่วนใหญ่

หัวหน้าคณะปฏิวัติจะถูกแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีหรือเป็นผูอื่นที่ถูกเสนอชื่อขึ้นมา

โดยเกิดจากมติของคณะปฏิบัติในตอนนั้น

นายกรัฐมนตรีของไทยและที่มาการดำรงตำแหน่งนายกของแต่ละท่านตั้งแต่แรกจนถึงปัจจุบัน