อารยธรรมอินเดีย สมัยก่อนประวัติศาสตร์
อารยธรรมอินเดียเป็นอารยธรรมที่เก่าแก่มาก เช่นเดียวกับอารยธรรมอียิปต์ และอารยธรรมเมโซโปเตเมียแต่ที่ต่างกันคืออารยธรรมอินเดีย เป็นอารยธรรมที่สืบสายกันมาไม่ขาดตอนจนถึงสมัยปัจจุบัน
อารยธรรมอินเดีย ในยุคต่างๆ
- ยุคหินเก่า - ผู้คนยังเร่ร่อน หาอาหาร ล่าสัตว์
- ยุคหินกลาง - รู้จักนำสุนัขป่ามาเลี้ยง ทำเครื่องมือหินได้ดีขึ้น
- ยุคหินใหม่ - รู้จักการเพาะปลูก นำสัตว์เลี้ยงปั้นภาชนะใส่อาหาร รู้จักทอผ้าอยู่รวมกันเป็นชุมชน การนับถือพระแม่ทรณีเพื่อ ความสมบูรณ์ ในการเพาะปลูก
- ยุคโลหะ - อารยธรรมลุ่มแม่น้ำ สินธุ เป็นอารยธรรม ของชาว อินเดียดั้งเดิมที่เรียกว่า เผ่าดราวิเดียน
อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ ราว 3,500-1,000 ปีก่อนคริสตกาล
- เป็นแหล่งอารยธรรมเริ่มแรกของอินเดีย อยู่บริเวณดินแดน ภาคตะวันตกของอินเดีย (ปากีสถานปัจจุบัน) ที่แม่น้ำสินธุไหลผ่าน
- อาณาเขตลุ่มแม่น้ำสินธุครอบคลุมบริเวณกว้างกว่าแม่น้ำไนล์ของอียิปต์
- ทุกๆปีกระแสน้ำได้ไหลท่วมท้นฝั่งทำให้ดินแดนลุ่มแม่น้ำสินธุอุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การทำกสิกรรม
- นักประวัติศาสตร์เรียกอารยธรรมดินแดนนี้ว่า วัฒนธรรมฮารัปปา (HARAPPA CULTURE) ซึ่งเป็นชื่อเมืองโบราณที่ตั้งอยู่ลุ่มน้ำสินธุเมื่อ ประมาณ 3,500-1,000 ปีก่อนพุทธศักราช
เมืองโมเฮนโจ-ดาโรและเมืองฮารัปปา
แหล่งอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุอยู่ที่เมืองโมเฮนโจ-ดาโรและเมืองฮารัปปา ซึ่งแสดงให้เห็นความเจริญแบบอารยธรรมเมือง มีการวางผังเมือง มีที่อาบน้ำสาธารณะ มีระบบระบายน้ำ และย่านการค้า
สมัยพระเวท ราว 1500 – 600 ปีก่อนคริสต์กาล
เป็นอารยธรรมของชนเผ่าอินโด-อารยัน (indo-Aryan) ซึ่งอพยพมาจากเอเชียกลาง เข้ามาตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำสินธุ และคงคาโดยขับไล่ชนพื้นเมือง เมืองทราวิฑให้ถอยร่นลงไปทางตอนใต้ของอินเดีย ชาวอินโดอารยันเป็นผู้วางรากฐาน ระบบวรรณะ ในประเทศอินเดียเพื่อปกครองชาวดราวิเดียนในลุ่มแม่น้ำสินธุ
วรรณะ
เป็นการจัดกลุ่มสังคมต่างๆ เพื่อเป็นระเบียบในการทำงานพิเศษตามลำดับความสูงต่ำ ของอำนาจและศักดิ์ศรี การแบ่งงานกันทำเป็นมูลฐานของแบ่งชั้นวรรณะ
คัมภีร์พระเวท
เรียกตามชื่อพระเวทที่ศํกดิ์สิทธิ์ของชาวอารยัน
- ฤคเวท เป็นพระเวทที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด เป็นการสวดอ้อนวอนให้เทพเจ้า ประทานชัยชนะแก่ตน
- ยชุรเวท เป็นคัมภีร์อธิบายวิธีประกอบพิธีบวงศรวง
- สามเวท เป็นบทสวดสำหรับการทำพิธีบูชาด้วยน้ำโสมนพิธีของบ้านเมือง หรือของกษัตริย์
- อถรรพเวท เป็นคัมภีร์ที่เกิดขึ้นที่หลัง นับถือเทพและไม่ใช่เทพ ทั้งที่ให้คุณและ ให้โทษแก่มนุษย์
อารยธรรมยุคมหากาพย์ ราว 600-200 ปีก่อนคริสต์กาล
- เรียกตามชื่อมหากาพย์ยิ่งใหญ่ของอินเดีย 2 เรื่อง คือ มหาภารตะ และ รามายณะ
- พวกอารยันได้ขยายอำนาจต่อไปทางตะวันออก และไปตั้งอาณาเขตในพาราณาศรี
- มีการก่อตั้งอาณาจักรของเผ่าต่างๆ การค้าและงานฝีมือมากขึ้น มีการบันทึกมากขึ้น